MikroWsparcie ESK 2016: „MEDIUM I PRZESTRZEŃ” Wystawa Luizy Zimerman i Radka Ślanego

9-30.09.2016
Bogatyński Ośrodek Kultury
ul. II Armii Wojska Polskiego 1
Wernisaż: 9 września 2016, godz. 18:00

Serdecznie zapraszamy na wystawę prac Luizy Zimerman i Radka Ślanego pt.: „Medium i przestrzeń”. Wystawa jest ilustracją poszukiwań obojga artystów w kontekście uzasadniania odmiennych mediów artystycznych na podstawie prób konstrukcji nowych konwencji zarówno w warstwie teorii jak kompozycji. W ramach wystawy będziemy mogli zobaczyć obiekty będące rozwinięciem tych koncepcji, do których zaliczyć należy między innymi obrazy świetlne. Czyli „Światłokształty” Luizy Zimerman lub przestrzenne rysunki Radka Ślanego.

Luiza Zimerman od zawsze była zainteresowana przełamywaniem uniwersalnego postrzegania rzeczywistości przez pryzmat ludzkiego „ja”. Początkowo mówiła o człowieku, przedstawiając przedmioty codziennego użytku, które niegdyś mu służyły, a które teraz odnaleźć można na strychach czy w piwnicach. Już wtedy jej prace, przedstawiające design wybranych przedmiotów związanych z epoką PRL - były rezultatem poszukiwań rozmaitych środków wyrazu i materiałów. W jej późniejszych pracach perspektywa ulega rozszerzeniu poza przyziemne sprawy. Jej świat przedstawiony eksponuje rozmaitość nowych form życia, które kreuje za pomocą artystycznej imaginacji. Zakłada sobie tym samym za cel wychodzić w swoich poszukiwaniach w coraz bardziej złożone i skomplikowane techniki asamblażu, wykorzystując głównie światło. Artystka od początku swojej działalności eksperymentowała poszukując nowych kategorii  artystycznych mediów, co w istotny sposób odróżnia ją od większości artystów wykorzystujących gotową kanwę układu konwencji.

Ściśle związana z twórczością Radka Ślanego orientacja teoretyczna jest wręcz racją jego sztuki, tu powinniśmy się też doszukiwać istotnych cech świadczących o indywidualności jego koncepcji.

Należy zaznaczyć, że Radkowi Ślanemu bardziej zależy na charakterystyce podstawowych elementów rysunku niż na konfrontacji z jego istniejącą teorią. Zasadniczym aspektem jest więc określenie punktu jako elementu konstrukcyjnego, bez którego  linia nie istnieje. Radek Ślany próbuje bronić tej tezy w obszarze abstrakcyjnego myślenia, które w jego przekonaniu jest niezbędne do tego by zwrócić się ku rysunku istocie. Redukując ogół zjawisk towarzyszących rysunkowi w ramach  przedstawienia sytuuje się w obszarze czystego, analitycznego myślenia o jego prawidłach. Niespodziewanie okazuje się jednak, że chęć wyabstrahowania rysunku od oglądu w przestrzeni  nie jest możliwa. Punkty tworzące kreskę mogą łączyć się w trój wymiarze. Kompozycja rysunkowa ma zatem początek w myśleniu, które zawsze jest ściśle związane z istotą przestrzenności. Z tego powodu obiekty, które tworzy określa mianem rysunku, demaskując stereotyp granic naturalnych tego medium jako dwu wymiaru.