Przejścia z cyklu KRYSTALIZACJA PRZESTRZENI Sukiennice Wrocławskie 2015

16.05 - 30.09.2015
Sukiennice, Wrocław

Wystawa indywidualna rzeźby Ludwiki Ogorzelec, która będzie miała miejsce w przestrzeni publicznej Sukiennic Wrocławskich.

Czas trwania wystawy od 16 maja -  30 września 2015 roku.

Wernisaż 16 maja godz. 18:00 pod rzeźbami. godz. 19:00 Art Hotel ul. Kiełbaśnicza 20, sala SARP – spotkanie z artystą, które poprowadzi Elżbieta Łubowicz, krytyk sztuki.
Zapraszamy do obejrzenia fotorelacji z otwarcia wystawy

W okresie od 20 kwietnia do 15 maja Artysta rzeźbiarz Ludwika Ogorzelec będzie realizowała rzeźbę typu site-specyfic, która będzie interwencją w przestrzeń publiczną Sukiennic Wrocławskich - kwartał średniowiecznej zabudowy w centrum Wrocławskiego Rynku.

Ideą artysty jest prowokowanie pozytywnych napięć emocjonalnych u widza poprzez zestawienie kultury materialnej, stworzonej przez człowieka na przestrzeni wieków (ciasno zabudowany teren z wąskimi, ciemnymi przejściami) - z lekkością, światłem i widzialnymi siłami fizycznych naprężeń, które w postaci modułów o matematycznych podstawach mogłyby przybyć z kosmosu, anektując całą dzielnicę Sukiennic.

Za pomocą tego zabiegu artysta chce wprowadzić w zazwyczaj puste uliczki Sukiennic, ludzi tłumnie krążących wokół Ratusza. Dla skutecznego działania na emocje człowieka, zamierza stworzyć jedną wielką, ale wieloczłonową rzeźbę, której części będą jak "meteory", rozrzucone w przestrzenie trzech uliczek: Przejścia Garncarskiego, Przejścia Żelaźniczego i Przejścia Sukienniczego.

Przejścia z cyklu "Krystalizacja przestrzeni"  Sukiennice Wrocławskie 2015 będzie już 62 wystawą indywidualną artysty i ponad setną interwencją w przestrzenie publiczne jakich Ludwika Ogorzelec dokonała w różnych miejscach na świecie. Wybrane projekty z tego cyklu, pokazujące szerzej koncept realizowanej rzeźby, będzie można obejrzeć na fotografiach wyeksponowanych w Przejściu Żelaźniczym, na wystawie dopełniającej całości przedsięwzięcia.

LUDWIKA OGORZELEC

Urodzona w Chobieni na Dolnym Śląsku. Ukończyła Akademię Sztuk Pięknych we Wrocławiu (studia w latach 1978–1983), dyplom w pracowni rzeźby prof. Leona Podsiadłego. Studia kontynuowała we Francji, w L'Ecole Nationale Superieure Des Beaux Arts w Paryżu (1985–1987), w pracowni słynnego rzeźbiarza Césara, który po obejrzeniu jej dzieł zaproponował jej dalszą pracę w swoim atelier. W ten sposób wyjazd za granicę, planowany jako krótki – związany nie tylko z planami artystycznymi, ale również z jej zaangażowaniem w konspiracyjny ruch solidarnościowy we Wrocławiu – przerodził się w dłuższy pobyt.
W 1985 roku Ludwika Ogorzelec swoją pracownię zainstalowała w Paryżu, jednak ze względu na specyfikę jej programu twórczego – zwłaszcza cykl Krystalizacja przestrzeni – realizuje swoje prace w różnych częściach świata. Zwykle są to rzeźby typu site-specific, w przestrzeniach zastanych: w galeriach, muzeach, miejscach publicznych. Przez 30 lat kariery zawodowej, obiegając świat, pokazała swoje prace na ponad stu wystawach (60 indywidualnych I 45 grupowych).

Ważniejsze miejsca prezentacji jej dzieł to: Barbier-Beltz Galerie w Paryżu (1988), Staib Gallery w Nowym Jorku (1990), Galeria Awangarda BWA we Wrocławiu (1993), CSW Zamek Ujazdowski (1994), Askeo Galerie w Paryżu (1997), Galeria Les Punxes w Barcelonie (1996), Musée-Galerie de la Seita, Paryż (1998), Yokohama Museum (1999), Pardo Gallery, Nowy Jork (2000), Islip Art Museum, Nowy Jork (2000), Contemporary Art Museum, San Jose, Kostaryka (2001), Nancy Margolis Gallery, Nowy Jork (2005), Toronto Sculpture Garden (2007), Royal Botanical Garden, Hamilton, Kanada (2008), Sunshine International Art Museum, Caochangdi, Pekin (2012), Chiostro Di San Nicole, Spoleto, Włochy (2013) i Galeria Muzalewska w Poznaniu (październik 2013). Biblioteka Uniwersytetu Warszawskiego (listopad 2013), Galeria Pillar Riberaigua w Andorze (styczen 2014)

Oryginalność jej twórczości zauważają teoretycy sztuki w książce .La Sculpture Moderne wydanej we współpracy z Centre George Pompidou w Paryżu: Itzhak Goldberg i Françoise Monnin. Fotografie jej rzeźb znalazły się wśród dzieł największych artystów na świecie w podręczniku na temat piękna dla licealistów japońskich. Twórczość Ludwiki Ogorzelec jest przedmiotem dwóch prac magisterskich: na Uniwersytecie Aix en Provence (pod kierunkiem prof. Itzhaka Goldberga) i na Uniwersytecie w Dijon (pod kierunkiem prof. Andrzeja Turowskiego). Została także odnotowana przez MoMA w Nowym Jorku; informacje o niej zamieściły pisma New York Times, New Yorker, Art Forum, Nikkei Art i inne pisma: japońskie, chińskie, francuskie, angielskie, kanadyjskie. „Sculpture” Magazine, najpoważniejszy na świecie periodyk poświęcony rzeźbie, obszernie pisał o jej twórczości aż czterokrotnie.
Prace Ludwiki Ogorzelec znajdują się m.in. w kolekcji Muzeum Sztuki w Łodzi, Mamidakis Foundation na Krecie w Grecji, w kolekcji Aime&Jacqueline Proost w Australii/Queensland, w kolekcji sztuki Doroty i Tomasza Tworków w Kielcach oraz w zbiorach Archicomu we Wrocławiu – w przestrzeni publicznej na osiedlu Ogrody Hallera, w zbiorach Art&Spa Bristol Buzko Zdroj.
W 1991 roku otrzymala Prix du Conseil National w Monte Carlo w Monaco, w 2000 roku – The Pollock-Krasner Grant w Nowym Jorku, a w 2007 zostala odznaczona przez Przezydenta Polski Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski.
Przez 30 lat życia poza granicami kraju, z całą świadomością ponoszonych konsekwencji, Ludwika Ogorzelec decyduje się pozostać przy obywatelstwie polskim jako jedynym. W pojedynke , bez niczyjego wsparcia, z sukcesem reprezentuje i rozsławia sztukę polską w świecie.