18 stycznia – 25 lutego 2012

Dolnośląskie Centrum Fotografii „Domek Romański” Galeria OKiS, pl. bpa Nankiera 8, Wrocław

Wernisaż : 18 stycznia o godz. 17.00 (wstęp wolny)

Dzięki uprzejmości Muzeum Historii Fotografii w Krakowie, które posiada największą na świecie kolekcję prac artysty, zobaczymy przekrój działalności twórczej Władysława Marynowicza.  

Władysław Marynowicz (1920-1977) – to artysta nieznany obecnie szerokiej publiczności, choć jego działalność twórcza była powszechnie znana i doceniana na całym świecie w czasie, w którym aktywnie pracował. Władysław Marynowicz żył w Anglii, choć czuł się zawsze Polakiem i związki z ojczyzną były dla niego bardzo istotne. W młodości podczas II wojny światowej był żołnierzem II Korpusu Wojsk Polskich Władysława Andersa, uczestnikiem kampanii włoskiej (walczył pod Monte Cassino). Po wojnie został angielskim emigrantem z przymusu – mieszkał i pracował w Londynie. Był głównym wykładowcą fotografii w Ealing Technical College, członkiem Royal Photographic Society, członkiem Institute of Incorporated Photographers, członkiem Europejskiej Federacji Fotografów (EFIAP) oraz wieloletnim prezesem Polskiego Towarzystwa Fotograficznego w Londynie.

Jako fotograf, do perfekcji doszedł dzięki talentowi, wielkiej pasji, ogromnej pracowitości oraz wrażliwości twórczej. Jego ulubione tematy to portrety, fotografia zwierząt i martwa natura. Pracował przede wszystkim w atelier, dopracowując w szczegółach wszelkie detale. Eksperymentował z różnymi technikami fotograficznymi. Jak pisze Ewa Piotrowska: Marynowicz rozpoczynał swą twórczą pracę od monochromów, następnie zainteresował się kolorem, by wreszcie eksperymentować potem już w obydwu dziedzinach. Należy również zwrócić uwagę na stopniową tendencję do przetwarzania obrazów, zwłaszcza czarno-białych, w których prócz tradycyjnej izohelii pojawiają się rozwiązania montażu, mogące sugerować coraz większe zainteresowanie Artysty fotografią kreacyjną. Działał głównie w atelier, gdzie fotograf ma największą możność kontroli i wpływu na efekt końcowy. Marynowicz, niektóre techniki takie jak izohelia, separacja tonów i podobne, podciągnął na poziom dotychczas w świecie niespotykany. I to zarówno w fotografii kolorowej jak i czarno-białej (...)

Władysław Marynowicz był nie tylko wyśmienitym artystą, ale i utalentowanym wykładowcą, organizatorem życia artystycznego i odkrywcą – wspólnie ze swoim byłym studentem, odkrył proces posteryzacji – zdjęcia kolorowe uzyskiwali z czarno-białych negatywów. Jego książka Photography as an art form była bestsellerem na fotograficznym rynku wydawniczym.

Organizatorzy: Dolnośląskie Centrum Fotografii „Domek Romański” – Galeria OKiS

Muzeum Historii Fotografii im. Walerego Rzewuskiego w Krakowie  www.mhf.krakow.pl

Mecenat Marszałka Województwa Dolnośląskiego

Patroni medialni: artinfo.pl, PIK – Punkt Informacji Kulturalnej, FotografiaKolekcjonerska.pl, fotopolis.pl

8 marca 2012 – 21 kwietnia 2012

Dolnośląskie Centrum Fotografii "Domek Romański" Galeria OKiS, pl. bpa Nankiera 8, wystawa, 1, 2 zł

W Dolnośląskim Centrum Fotografii „Domek Romański” we Wrocławiu, prezentowana będzie wystawa fotografii jednej z najwybitniejszych polskich artystek w dziedzinie fotografii – Fortunaty Obrąpalskiej. Na wystawie zaprezentowanych zostanie ponad 50 prac artystki ze zbiorów Muzeum Historii Fotografii w Krakowie.

Fortunata Obrąpalska (ur. w 1909 r. we Włodzimierzu Wołyńskim, zm. w 2004 r. w Poznaniu) już po maturze chciała rozwijać swoje pasje artystyczne, jednak ze względów finansowych zamiast na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, musiała kontynuować naukę w Wilnie, tym razem na Wydziale Chemii na Uniwersytecie im. Stefana Batorego. W 1935 roku wzięła ślub z Zygmuntem Obrąpalskim – fotografikiem. Właśnie wtedy zaczęła się interesować fotografią, co spotęgowane zostało także zawarciem znajomości z Janem Bułhakiem. Będąc pod wpływem twórcy nurtu „fotografii ojczystej”, Fortunata Obrąpalska w początkowym okresie twórczości tworzyła prace w manierze piktorialnej. W mieszkaniu Obrapalskich w Wilnie odbyły się nawet dwie konspiracyjne wystawy fotografii (w 1941 i 1942 roku).

Po II wojnie światowej artystka wraz z mężem przeprowadziła się do Poznania, gdzie kontynuowała swą fotograficzną pasję. W 1947 r. została członkiem Związku Polskich Artystów Fotografików. Jej twórczość zaczęto doceniać na licznych wystawach (Nowoczesna Fotografika Polska, Warszawa, Kraków 1948; I Wystawa Sztuki Nowoczesnej, Kraków 1948-1949). Współredagowała w latach 1948-1952 pierwszy powojenny periodyk poświęcony zagadnieniom związanym z fotografią artystyczną – poznański „Świat Fotografii”. Co istotne w drugiej połowie lat 40. zmieniają się nieco zainteresowania artystyczne Fortunaty Obrąpalskiej. Zaczęła tworzyć abstrakcyjne prace, dzięki którym znalazła się w gronie najznamienitszych twórców awangardowych. Na początku lat 50. artystka tworzyła fotografie w manierze socrealistycznej, ale wysoki poziom artystyczny jej prac pozwolił uniknąć taniej propagandy. Tworzyła nowatorskie kompozycje, często posługiwała się specjalnymi technikami (najczęściej pseudosolaryzacją i wtórnikiem).

Do zainteresowania fotografią eksperymentalną powróciła po 1955 roku. Stworzyła cykl prac pokazując mikroświat w skali makro.

Ostatni okres dość krótkiej działalności fotograficznej Obrąpalskiej zdominowała fotografia przyrodnicza wykonywana od początku lat 50. na zlecenie Akademii Rolniczej w Poznaniu. Jest to zasadniczo dokumentacja naukowa, ale nie pozbawiona waloru artystycznego. W ujęciu fotografowanych elementów odnaleźć można specyficzny dla artystki sposób widzenia świata, charakterystyczną dla niej wrażliwość.

Ze względu na uczulenie na chemikalia, Fortunata Obrąpalska musiała dość wcześnie zrezygnować z działalności artystycznej. Na szczęście jej twórczość nie została zapomniana o czym świadczy niniejsza wystawa.

Wernisaż odbył się w czwartek 8 marca o godz. 17.00 (wstęp wolny).

Zapraszamy do obejrzenia dokumentacji fotograficznej autorstwa uczennicy XV LO we Wrocławiu.

Wystawę można będzie oglądać od poniedziałku do soboty w godz. 10.00-18.00. Bilety: 2 zł, ulgowe 1 zł, w poniedziałki wstęp bezpłatny.

Organizatorzy:
Ośrodek Kultury i Sztuki we Wrocławiu – Instytucja Kultury Samorządu Województwa Dolnośląskiego www.okis.pl
Muzeum Historii Fotografii w Krakowie www.mhf.krakow.pl

28 kwietnia – 31 maja 2012

Dolnośląskie Centrum Fotografii „Domek Romański” Galeria OKiS, pl. bpa Nankiera 8, Wrocław

Wernisaż: 27 kwietnia godz. 17:00 (wstęp wolny)

Zapraszamy na wystawę Zdzisława Beksińskiego, uważanego obecnie za jednego z najwybitniejszych i najbardziej oryginalnych twórców współczesnych – malarza, rzeźbiarza, fotografika i grafika komputerowego. Dzięki uprzejmości Muzeum Historycznego w Sanoku mamy możliwość zaprezentowania kilkudziesięciu fotografii oraz grafik z różnych etapów twórczości artysty.

Zdzisław Beksiński urodził się w Sanoku 24 lutego 1929 r., zmarł tragicznie 21 lutego 2005r. w Warszawie. W latach 1947-1952 studiował architekturę na Politechnice Krakowskiej. Zanim odnalazł indywidualny, właściwy sobie styl, przeszedł różne etapy poszukiwań zarówno technicznych, jak i formalnych. Dojrzała, w pełni ukształtowana osobowość twórcza ujawniła się na początku lat 50. w fotografii artystycznej, będącej swego rodzaju rekompensatą za niespełnione marzenia o reżyserii. Trwający zaledwie kilka lat okres zaowocował wybitnymi, nowatorskimi realizacjami, które zostały zauważone i docenione przez krytykę. W latach 90. Beksiński zostaje ponownie odkryty jako wyrazisty, kreatywny i poszukujący twórca wyprzedzający trendy, które w fotografii pojawiły się znacznie później. Artystyczny dorobek przekazuje testamentem Muzeum Historycznemu w Sanoku, które w ostatnich latach zorganizowało kilkadziesiąt wystaw w większych ośrodkach Polski oraz w Parlamencie Europejskim w Brukseli. Prace Beksińskiego znajdują się w najważniejszych muzeach w Polsce. Jako jedyny Europejczyk posiada stałą ekspozycję prac w japońskiej Osace. Największa na świecie kolekcja prac znajduje się w Muzeum Historycznym w Sanoku.

Godziny otwarcia galerii: poniedziałek-sobota, godz. 10.00-18.00
Bilety: 2 zł, ulgowe 1 zł, w poniedziałki wstęp bezpłatny.

Organizatorzy:
Ośrodek Kultury i Sztuki we Wrocławiu – Instytucja Kultury Samorządu Województwa Dolnośląskiego www.okis.pl
Muzeum Historyczne w Sanoku www.muzeum.sanok.pl

Mecenat/Patronat: Marszałek Województwa Dolnośląskiego

Patroni Medialni: PIK - Punkt Informacji Kulturalnej, Fotografia Kolekcjonerska, Miesięcznik "ODRA", O.pl, dlaStudenta.pl, TVP Wrocław

4 czerwca – 28 lipca 2012

Z przykrością informujemy, że z przyczyn niezależnych od Organizatora  skrócony został czas trwania wystawy Kuby Atysa. Ekspozycja czynna będzie do 18 lipca. Przepraszamy!

Dolnośląskie Centrum Fotografii „Domek Romański” Galeria OKiS, pl. bpa Nankiera 8, Wrocław

Dolnośląskie Centrum Fotografii „Domek Romański” Galeria OKiS we Wrocławiu zaprasza na wystawę kilkudziesięciu wielkoformatowych prac wybitnego fotografa - Kuby Atysa.

Na ekspozycji, zorganizowanej z okazji Mistrzostw Europy w Piłce Nożnej Euro 2012 oraz Letnich Igrzysk Olimpijskich w Londynie, zobaczyć można wybitnych przedstawicieli różnych dyscyplin sportowych, m.in. Justynę Kowalczyk, Bartosza Kizierowskiego, Roberta Korzeniowskiego, Agatę Wróbel, Usaina Bolta, Zinedina Zidane’a, Michaela Phelps’a.

Kuba Atys (ur. 1964) jest absolwentem warszawskiej AWF. Fotoreporter Gazety Wyborczej od 1991 roku. Specjalizuje się w prasowej fotografii sportowej. Obsługiwał dla Gazety m.in. trzykrotnie letnie Igrzyska Olimpijskie i trzykrotnie zimowe. Fotografował także na turniejach finałowych piłkarskich MŚ i ME. Dokumentował zdobycie medali MŚ i ME polskich siatkarzy i szczypiornistów, a także wiele zawodów Pucharu Świata z udziałem Adama Małysza.

Autor dwóch autorskich wystaw „Niespełnione nadzieje” o igrzyskach Sydney 2000 oraz przekrojowej pt. „Kilka innych fotografii” (2005). Ponadto uczestnik wystaw zbiorowych organizowanych przez PKOL po igrzyskach w Atenach, Pekinie, Turynie i Vancouver. Otrzymał pierwszą nagrodę Grand Press Foto w kategorii Sport w 2011 roku i trzecią w 2007, w kategorii wydarzenia. Autor albumu fotograficznego, dokumentującego zdobycie wicemistrzostwa świata przez polskich siatkarzy pt. „Historia srebra”. Jego zdjęcia znajdują się także w albumie ,,Piękno i gorycz sportu” (Świat Książki 2004) oraz w corocznych albumach ,,Fotografie” wydawanych przez Gazetę Wyborczą.

Wernisaż odbył się 4 czerwca, godz. 17.00

Organizatorzy: Dolnośląskie Centrum Fotografii „Domek Romański” Galeria OKiS we Wrocławiu - Instytucja Kultury Samorządu Województwa Dolnośląskiego

Mecenat: Marszałek Województwa Dolnośląskiego

Patronat medialny: Fotografia Kolekcjonerska, PIK.wroclaw.pl, Fotografuj.pl

Sponsorzy: Digital24.pl, Canon Professional Imaging Partner

Wystawa dofinansowana ze środków budżetu Województwa Dolnośląskiego

Bilety 2 zł, ulgowe 1 zł.

W poniedziałki i na wernisaże - wstęp bezpłatny.

2 sierpnia - 20 października 2012

Wystawa została przedłużona do 20.10.2012 r.

Dolnośląskie Centrum Fotografii „Domek Romański” Galeria OKiS, pl. bpa Nankiera 8, Wrocław 

Zapraszamy na wystawę prac nestora polskiej fotografii, związanego od 62 lat z Wrocławiem - Stefana Arczyńskiego. Na ekspozycji zaprezentowane zostaną klasyczne czarno-białe zdjęcia, które wykonał podczas swoich licznych podróży m.in. do Grecji, Francji, Chin, USA i na Hawaje. Nie zabraknie również fotografii z Polski. W centrum zainteresowania artysty stoi człowiek oraz otaczająca go natura. Szczególnym upodobaniem darzy drzewa, ze względu na ich różnorodność, bogactwo form i faktur. Wernisaż wystawy zbiega się z 96. urodzinami twórcy.

Stefan Arczyński urodził się 31 lipca 1916 roku w Essen. Jego rodzina wywodziła się z Wielkiego Księstwa Poznańskiego, czyli polskojęzycznej prowincji państwa pruskiego. Na przełomie wieków, w poszukiwaniu lepszych warunków życia, Wiktor Arczyński (ojciec Stefana) przeniósł się z rolniczej Wielkopolski do przemysłowej Nadrenii i Westfalii. Kilka lat później poślubił Helenę Adamską. W 1918 roku, Stefanowi, który miał wtedy zaledwie 1,5 roku umarła mama. W 1940 roku, 24 letniego Stefana spotkała kolejna tragedia. Ojciec Wiktor Arczyński, członek Związku Polaków w Niemczech, został stracony za swoją antyniemiecką działalność.

Stefan Arczyński zetknął się z fotografią w 1934 roku. Cztery lata później jako obywatel III Rzeszy został wcielony do batalionów robotniczych (Arbeitsdienst), a po półrocznej służbie został powołany do służby w Luftwaffe. Fotografii zawdzięcza fakt, że skierowany został do obróbki zdjęć lotniczych, unikając bezpośredniego uczestnictwa w ataku na Polskę. Wraz ze swoją jednostką lotniczą stacjonował początkowo we Francji, potem przez Polskę, Ukrainę został przeniesiony pod Stalingrad. 4 stycznia 1944 roku został poważnie ranny, unikając cudem śmierci w kotle stalingradzkim. Po rekonwalescencji został ponownie wysłany na front wschodni.

Po zakończeniu wojny, w 1945 roku dostał się do niewoli radzieckiej na Łotwie. Dzięki patriotycznej przeszłości ojca i jego członkostwu w Związku Polaków w Niemczech, wydostał się z niewoli. Przekazany przez Rosjan w ręce władz polskich trafił do obozu przejściowego koło Poznania.

Po uzyskaniu obywatelstwa polskiego, dzięki pomocy władz w Kamiennej Górze, Arczyński otworzył tam w 1946 roku swój pierwszy po wojnie warsztat fotograficzny. W 1950 roku przyjechał do Wrocławia, uzyskał status twórcy wstępując do Związku Polskich Artystów Fotografików (nr leg. 119) i zaczął dokumentować powojenne zniszczenia Wrocławia i Dolnego Śląska, starą i nową architekturę, rodzące się życie kulturalne miasta i regionu. Potem sfotografował prawie całą Polskę. Odbył wiele zagranicznych podróży, był na wszystkich kontynentach świata, zrobił setki tysięcy zdjęć. Osiągnięcia Mistrza są ogromne. Zrealizował setki wystaw, wydał dziesiątki albumów. Twórczość Stefana Arczyńskiego charakteryzuje się perfekcją warsztatową i rzemieślniczą dokładnością. Nigdy nie uległ chwilowym modom czy prądom artystycznym. Fotografuje piękno tego świata i pokazuje je w możliwie najpiękniejszy sposób. Fotografie Stefana Arczyńskiego są wynikiem jego tytanicznej pracy, niespożytej wręcz energii i talentu, są zwierciadłem jego pięknego serca i duszy, pełnych ciepła, harmonii i miłości.

W 1997 roku spotkało go kolejne wielkie nieszczęście – stał się ofiarą powodzi, podczas której stracił ogromną część swojego artystycznego dorobku.

Artysta jest laureatem wielu prestiżowych nagród regionalnych, polskich i zagranicznych. Za swoje osiągnięcia otrzymał m.in. w 1977 roku Złoty Krzyż Zasługi, w 1992 roku Nagrodę Kulturalną Śląska Kraju Związkowego Dolnej Saksonii, zaś w 2011 roku Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”.

Wernisaż odbył się 2 sierpnia 2012 r.

Polecamy fotorelację z wernisażu prac Stefana Arczyńskiego: http://pik.wroclaw.pl/pressroom/Fotografie-Stefana-Arczyskiego-n3091.html.

Organizator:
Dolnośląskie Centrum Fotografii „Domek Romański” Galeria OKiS we Wrocławiu - Instytucja Kultury Samorządu Województwa Dolnośląskiego

Galeria czynna od poniedziałku do soboty w godz. 10.00-18.00.
Bilety 2 zł, ulgowe 1 zł. W poniedziałki - wstęp bezpłatny.

27 grudnia 2012 - 25 stycznia 2013

Dolnośląskie Centrum Fotografii "Domek Romański" Galeria OKiS, pl. Nankiera 8, Wrocław.

 Temat pierwszej edycji Dolnośląskiego Kalendarza Społecznego na 2013 rok brzmi: „Młodzi, wykształceni, bezrobotni”. Został on zaproponowany przez Wicemarszałka Województwa Dolnośląskiego - Radosława Mołonia i jest wspólnym przedsięwzięciem Ośrodka Kultury i Sztuki we Wrocławiu, Samorządu Województwa Dolnośląskiego oraz Uniwersytetu Wrocławskiego. Projekt objęty został patronatem medialnym przez Gazetę Wrocławską. Temat wydaje się być szczególnie aktualny w stolicy Dolnego Śląska, gdzie rocznie uczelnie wyższe opuszcza blisko 20 tys. nowych absolwentów. Za pomocą fotografii, stanowiących tło 12-stronicowego kalendarza, chcemy zwrócić uwagę opinii społecznej na trudną sytuację młodych ludzi, którzy ukończyli studia wyższe, ich problemy związane ze znalezieniem pracy oraz zagubienie towarzyszące im po ukończeniu szkoły i brak pomysłu na siebie.

Laureatami konkursu fotograficznego pt. "Młodzi, wykształceni, bezrobotni" zorganizowanego
w ramach pierwszej edycji Dolnośląskiego Kalendarza Społecznego na 2013 r. zostali:

I miejsce - główna nagroda 3 tys. zł - autor pracy: Radosław Bury, miejscowość: Koniaków.

II miejsce - nagroda 2 tys. zł - autorka pracy: Elżbieta Matyasik, miejscowość: Wrocław.

III miejsce - nagroda 1 tys. zł - autorka pracy: Barbara Solińska, miejscowość: Wrocław.

Wyróżnione prace:

• Michalina Hruby, Wrocław
• Anna Boyarskaya, Wałbrzych
• Marcin Kądziołka, Kraków
• Sławomir Piasecki, Poznań
• Kinga Bąk, Wrocław
• Hanna Korbańska, Czempiń
• Maciej Dratwiński, Bydgoszcz
• Patrycja Matusiak, Błonie
• Urszula Banaś, Wrocław

Więcej informacji o projekcie na stronie www.kalendarzspoleczny.pl

Na wystawie pokonkursowej, prócz nagrodzonych fotografii, zobaczymy jeszcze 38 najciekawszych prac zgłoszonych do konkursu (razem 50 fotografii).

Pierwsze sto osób, które wezmą udział w wernisażu, otrzyma bezpłatnie egzemplarz Dolnośląskiego Kalendarza Społecznego na 2013 rok z rąk inicjatora projektu wicemarszałka Radosława Mołonia.

Organizatorzy: Ośrodek Kultury i Sztuki we Wrocławiu - Instytucja kultury Województwa Dolnośląskiego Uniwersytet Wrocławski, Urząd Marszałkowski Województwa Dolnośląskiego

Partnerzy: Dolnośląskie Centrum Informacji Kulturalnej Ośrodka Kultury i Sztuki we Wrocławiu Gazeta Wrocławska

Wernisaż wystawy odbył się : 27 grudnia 2012, godz. 17.00

Fotorelacja Michała Świderskiego z wernisażu do obejrzenia w zakładce Galeria zdjęć.

Galeria czynna od poniedziałku do soboty w godz. 10.00-18.00.
Bilety 2 zł, ulgowe 1 zł. W poniedziałki - wstęp bezpłatny.